«ماجرای مذلّ»
🔹 اول 🔹
کنون حسن‌بن‌علی امام شیعیان، امر خلافت را به فرزند هند جگرخوار واگذاشته و به درخواست یارانش از پیکار با آن پلید، خودداری فرموده است.
مردی از شیعیان و اصحاب حسن مجتبی -سلام‌الله‌علیه- نامش «سفیان بن ابی‌لیلیٰ الهَمْدانی» بود. سوار بر شتری به سوی خانۀ امام حسن آمد.
حضرت به پیشگاه درب خانه نشسته و زانوان خود در بغل گرفته بود.
سفیان زبان چرخاند: «سلام بر تو ای ذلت‌دهندۀ مؤمنان»
حضرت اشاره کرده، فرمودند: «پایین بیا از مرکب و عجول نباش... پایین بیا، شترت را می‌توانی در خانه بنشانی.» پس برخاست و او را کمک داد.
+ چه گفتی؟
- عرض کردم السلام‌علیک‌یا‌مُذِل‌ّالمؤمنین
+ چه شده که تو با من اینطور سخن می‌گویی؟
- پدر و مادرم به فدایت! به خدا قسم با واگذاریِ خلافت به معاویه، ما را ذلیل کردی...
+ من مؤمنان را عزت دادم، اگر چنین نمی‌کردم شیعه‌ای بر روی زمین باقی نمی‌ماند. چنان که خضر نبی، آسیب کوچکی به کشتی زد تا اهل آن را از شرّ دزدان دریا حفظ کند. من نیز با واگذاری خلافت، از شما و خودم محافظت کردم.
🔹 دوم 🔹
امام کاظم فرمودند قیامت که میشود چنین ندا می‌دهند:
کجایند یاران محمدبن‌عبدالله (پیامبر خدا)؟ آنان که پس از او عهد نشکستند و بر سرِ پیمان خویش ماندند! پس سلمان و مقداد و ابوذر برمی‌خیزند.
سپس: کجایند یاران علی‌بن‌ابی‌طالب (وصی رسول خدا)؟ پس عمروبنحمقخزاعی، محمدبن‌ابوبکر، میثم تمار و اویس قرنی برمی‌خیزند.
آنگاه چنین ندا می‌آید که: کجا هستند یاران حسن‌بن‌علی (پسر فاطمه)؟ پس #سفیان‌بن‌ابی‌لیلی‌الهمدانی و حذیفة‌بن‌اُسیدغفاری برمی‌خیزند...
🔹 پی‌نوشت 🔹
چه ما را به خود مغرور کرده که از وفاداری به #امام_زمان خود دم می‌زنیم؟ چه شده است که شیعیان دوران #امام_حسن_مجتبی را مذمت میکنیم، حال آنکه نمی‌دانیم در چه فتنه‌ای گرفتار بودند؟ سفیان -علیه‌الرحمه- کسی است که نسبتش به امام مجتبی، چون میثم تمار برای امیرالمومنین است و مثل ابوذر برای پیامبر... ما که از کارِ او به بدی یاد میکنیم، خودمان چکارۀ امام زمانمان هستیم؟
با این حجم از #تقوا و ایمان -که خود می‌دانیم چه در کاسه داریم- وقتش نشده بترسیم از فتنه‌های دوران غیبت؟ آن فتنه‌ها که مؤمن را صبح از خانه خارج میکند و شب مشرک و کافر به خانه باز می‌گرداند. شیعیان صاحب‌الزمان! بیاییم فقط کمی بترسیم؛ قبل از آنکه این مسائل برایمان به شوخی بدل شود.
#محمدعلی_حمیدی_فراق
ظهر دوشنبه، ۲۶ آبان ۱۳۹۹
۱- بحارالانوار، جلد ۴۴، صفحۀ ۶۰؛ همان، صفحۀ ۲۳؛ همان، جلد ۷۵، صفحۀ ۲۷۸.
۲- بحارالانوار، جلد۳۴، صفحۀ ۲۷۵
